In de nadagen van Pasen 2024 heeft iedereen de klok van het digitale bewustzijn inmiddels wel horen luiden. Daar zorgden de sensibiliseringsacties en de omineuze nieuwsberichten over gehackte steden en vuilniszakken voor, en anders deden de geplunderde bankrekeningen van phishingslachtoffers of piepjonge geldezels dat wel.
Dat mensen de klok hebben horen luiden, betekent echter nog niet dat ze ook weten waar de klepel hangt. Een goedgelovige belegger in valse bitcoins was bijvoorbeeld moedig genoeg om bij de lokale politie aangifte te doen, maar aan het einde van het gesprek begreep hij nog steeds niet dat op zijn Facebook-tijdlijn zonder ophouden posts van bekende Vlamingen verschenen, die zogezegd in datzelfde product belegden en het iedereen van harte wilden aanbevelen. ‘Waarom investeren die BV’s nog wel altijd in dit product? Weten die dan niet dat het gevaarlijk is?’ was zijn onthutste vraag. Het enige wat voor de man duidelijk was, was dat de valse investering van zìjn spaargeld hem alleen maar windeieren had gelegd, waarna de hacker er als een haas vandoor was gegaan.
Doodzonde, denk ik dan toch even, dat we deze man, samen met talloze andere potentiële slachtoffers, niet eerder hadden kunnen waarschuwen. Door een boek met 30 tips bijvoorbeeld, waarvan er spoedig stapels van de drukpersen zullen rollen.
Worden het voor slachtoffers dan vijgen na Pasen?
Nee, beslist niet. Want met de nieuw vergaarde kennis, zullen ze in de toekomst veel beter gewapend zijn tegen online gevaar, en daarenboven zullen ze inzien dat precies hun getuigenis van onschatbare waarde is in de strijd tegen cybercriminaliteit.
Luiden die klok dus, zodat iedereen weet waarvoor hij of zij opletten moet. Die kennis zal je beslist geen windeieren leggen!
Om hoeveel geld het precies ging, durfde de man niet te vertellen, wat me deed vermoeden dat hij de bewoners van zijn hele dorp ermee van paaseieren had kunnen voorzien, mogelijk zelfs van een topchocolatier…
Pasen mag dan wel het feest van de wedergeboorte en de vruchtbaarheid zijn, iedereen weet dat geld zich in een legaal biotoop veel minder snel vermenigvuldigt dan de olijke paashazen die in niet-Roomse kontreien de paaseieren brengen. Al kunnen ook andere dieren deze functie bekleden, zoals een haan (in Beieren), een vos (in Thüringen en Westfalen), een koekoek (in Hannover), of zelfs een kip (in Tirol). Aan creativiteit ontbrak het de protestanten duidelijk niet toen ze tijdens de Reformatie komaf maakten met heel wat Rooms-katholieke gebruiken, waaronder de kerkklokken die op paaszondag luidden en dan ook de paaseieren brachten.
Rooms of niet, wij zien het nut van het klokkenluiden nog steeds, zowel op het terrein van de internetfraude als uit culinair opportunisme. Want na op Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag te hebben gezwegen, luiden de paasklokken traditioneel ook het einde van de vastenperiode in. De eieren die sinds Aswoensdag van het menu waren geschrapt en dus werden opgespaard, mochten met Pasen weer tevoorschijn komen. Als ze ten minste niet te oud waren geworden, want dan werden ze beschilderd en op symbolische wijze tussen de planten verstopt. Geen mens die met Pasen wellicht nog vijgen van dichtbij wilde zien, nadat die 40 dagen lang de enige toegestane zoetigheid waren geweest. Al wilde het weleens gebeuren dat zo’n lading geïmporteerde vijgen met vertraging kwam.
Zegt die vertraagde schipper dan: ‘Het spijt me, eerder konden we uw vijgen niet leveren. U moet eerst nog 10 euro op de rekening van ons transportbedrijf storten, voordat uw pakje afgeleverd kan worden. Maar, geen nood, het kan ook mobiel! Geef uw bankkaart maar even…’
Met al die vers vergaarde wijsheid weet je het inmiddels wel: zeg maar nee, of je bent het haasje. En hang je verhaal daarna aan de grote klok!
