‘I wanna run to you’, zong Whitney Houston in 1992 met haar betoverend heldere stem. Zonder sporthorloge was dat toen nog, dat had immers geen zin, want Strava bestond nog niet.
Recht in de armen van de al even legendarische Kevin Costner liep Houston, die haar als bodyguard goede diensten bewees. Helaas geldt dat niet voor alle mannen waar joggende vrouwen hijgend naartoe rennen. ‘Je wil niet weten hoeveel zaken van verkrachte of vermoorde joggers ik in mijn carrière al heb bepleit!’ waarschuwde Jef Vermassen tijdens één van zijn interviews.
Op Wikipedia is een lijst te vinden van mensen die tussen augustus 1975 en februari 2024 werden vermoord tijdens het joggen. De lijst telt 131 moorden, die voornamelijk maar niet uitsluitend in de V.S. hebben plaatsgevonden. Zo vermeldt de lijst ook Ida Johansson, die in augustus 2015 in Zweden werd vermoord tijdens het joggen. Carolin Gruber die in november 2016 hetzelfde lot onderging in het Duitse Freiburg. Alexia Daval in oktober 2017 in Frankrijk, Laura Luelmo in december 2018 in Spanje, Susanne Eaton in juli 2019 in Griekenland. De lijst is lang niet exhaustief, andere werelddelen komen er bijvoorbeeld niet in voor. Evenmin bevat de lijst andere misdrijven die tegen joggers nog vaker worden gepleegd dan moord, zoals bijvoorbeeld verkrachting. In 2017 werd in Vilvoorde een 44-jarige jogster verkracht. En voor dit slachtoffer zijn er nog duizenden anderen, zeker als je ook andere sporten zoals fietsen en wandelen meerekent.
Of dat nu een reden moet zijn om alle buitensport af te zweren en thuis te blijven? Absoluut niet.
Iedereen weet het ondertussen wel: door helemaal niet te bewegen zetten we onze gezondheid op het spel. Maar wèl bewegen mag ons niet in de verleiding brengen om onze veiligheid op het spel te zetten. En dan hebben we het niet over de start-to-run-groepjes die, goed zichtbaar in knalgele fluo hesjes nog net niet zingen: ‘We all live in a yellow submarine!’. Ook hebben we het niet over het risico om overreden te worden omdat je met de podcast ‘Hardlopen met Evy’ in je oren die auto niet hebt horen aankomen.
Het gevaar schuilt soms in een veel kleinere hoek, met name die tussen je hand en je onderarm. Of ben jij iemand die nog zonder sporthorloge loopt?
Waar topsporters vroeger alleen op pasta en buikgevoel teerden, heeft de technologie de afgelopen decennia voor een ware revolutie gezorgd. Weg met het krantenpapier onder die fietstrui, luister naar je sportcoach. Want die zal je perfect weten te vertellen hoe hoog je hartslag bij welke snelheid mag zijn en wat je op welk moment moet eten en drinken om de maximumprestatie uit jouw lijf te halen. Het hoeft geen betoog dat data de magische ingrediënten zijn voor dat winnende recept. En dus kan je maar best zoveel mogelijk data verzamelen. Daarvoor hoef je tegenwoordig geen prof meer te zijn; stappentellers, sporthorloges, wattagemeters en fitness-apps liggen letterlijk binnen ieders handbereik. Bovenop de data die al deze slimme toepassingen verzamelen, bieden ze je ook nog eens de mogelijkheid om al jouw exploten met je vrienden, familieleden en medesporters te delen. Hebben we nog meer motivatie nodig?
Als hij dan toch gratis is, wil je die ene app best wel eens proberen, denk je dan. ‘Ge kunt er maar één keer mee gekl**t zijn’, zeggen ze in West-Vlaanderen. Al klopt dat vandaag niet helemaal. Want gebruikers van Strava en andere fitness-apps betalen voor hun ‘gratis’ toepassing met hun meest persoonlijke gegevens. Dat de gevolgen daarvan verder strekken dan jouw loop- of fietsrondje, mag duidelijk zijn. Nochtans zijn de meeste sporters zich er niet eens van bewust dat ze hun data te grabbel gooien. Want hebben ze bijvoorbeeld hun privacyzone niet netjes ingesteld met een perimeter van tweehonderd meter rond hun woon- of werkplek waar hun looptoertje begon? Dat kan best zijn, maar erg veel stelt die veiligheidsmaatregel niet voor, zo toonden wetenschappers van de imec-DistriNet onderzoeksgroep van de KULeuven aan. Zo zijn er nog genoeg data over – bijvoorbeeld de totale afstand en duur van je activiteit – die, in combinatie met een stratenplan, je adres onthullen.
Zo werden in 2018 de locaties van geheime militaire kampen van Amerikaanse soldaten in Afganistan en Syrië onthuld door de heatmap van de looprondjes die de militairen met Strava hadden geregistreerd. Maar ook als je geen Kamp Waes-waardige ambities hebt, kunnen de gevolgen onaangenaam voor je zijn. Zo zou je niet de eerste fietser zijn die vaststelt dat dieven dankzij je fietsgegevens op Strava de stal van jouw carbon ros hebben weten te vinden. De lokale politie waarschuwt dan ook voor een sterke statistische stijging van diefstallen van fietsen uit garages en tuinhuizen, een fenomeen dat deels aan sportapps te danken is.
En wat te denken van de patronen die je gedeelde sportgegevens over jouw dagelijkse routine onthullen? Omdat regelmaat bij iedere goede gewoonte cruciaal is, train je vaak op gezette tijden en plaatsen, langs vaste routes met vaste vertrek- en eindpunten, die veelal samenvallen met de plek waar je woont of werkt. Je begrijpt dat het op die manier een stuk makkelijker wordt om jouw naam op Wikipedia te krijgen!
Je kan toch ook je gegevens bijhouden zonder die met anderen te delen, denk je nu wellicht. Dat is precies wat sportapps zoals Strava jou ook willen laten geloven, alleen blijkt dat in de praktijk een stuk moeilijker dan gedacht. Zo zijn er standaard heel wat features ingeschakeld, en kon je tot voor kort je looptoer achteraf herbekijken én onbekenden die je onderweg was tegengekomen, probleemloos identificeren. Door kritiek is deze toepassing sinds 2020 niet meer standaard ingeschakeld. Maar voor veel andere toepassingen is dat nog wel het geval. Sterker nog, gratis versies van sportapps zoals MyFitnessPal impliceren vaak automatisch het delen van je gegevens met derden, zelfs al heb je die optie bewust uitgevinkt. Het delen is namelijk opgenomen in de algemene gebruiksovereenkomst, die boven iedere persoonlijke instelling is verheven. Wie de gebruiksovereenkomst dus niet leest – en die wordt door de lengte en het vakjargon vaak met opzet zo ondoorzichtig mogelijk gemaakt – is er dus vaak aan voor de moeite van het afvinken van ongewenste opties.
Even geen data verzamelen dan maar? Na je rondje een foto van je bezwete gezicht posten op een ander socialemediakanaal levert je dan wel geen ‘kudos’ maar toch wat ‘likes’ op. Die je misschien broodnodig hebt om gemotiveerd te blijven.
Wist Whitney dat zelfs in 1992 al niet?
What’s the sense of trying hard to find your dreams
Without someone to share it with
Tell me what does it mean?
Dat je met al dat tracken en sharen op je looptoer een bodyguard nodig hebt, zou wijlen Whitney vast zeggen. Ware het niet dat Costner al fulltime geboekt was, én de wereld ondertussen digitaal is geworden.
Gene Fay, niet toevallig CEO van het cybersecuritybedrijf TheatX, slaagde erin 59 marathons te lopen, en is van plan om er nog een flink aantal aan toe te voegen, zonder de hulp van apps of andere sporttechnologieën. Voor zijn veiligheid heeft hij altijd een telefoon bij zich. Maar zijn Garmin smartwatch doet enkel dienst om zijn golftechniek te verbeteren en hem te vertellen hoe laat het is.
Waar jij ook voor kiest, sta vooraf even stil bij de gevolgen in plaats van de hele tijd maar door te hollen. Zodat jouw data geen loopje met je nemen.
Is jouw sportclub geïnteresseerd in nog meer digitale uitdagingen voor de sporter? De combinatie van IT-en triatlonervaring leverde mij een unieke kijk op de digitale gevaren langs het analoge pad van iedere sporter die weleens traint en voor een wedstrijdje andere oorden opzoekt. Contacteer me gerust voor een inspirerende lezing.
Bronnen:
https://www.cnet.com/tech/services-and-software/apps-like-strava-can-help-you-run-better-but-could-put-your-privacy-at-risk/
https://nieuws.kuleuven.be/en/content/2022/a-run-a-day-wont-keep-the-hacker-away-privacy-in-sports-apps-often-subpar
