‘Oplichters kopen hamburgers, friet en pizza met maaltijdcheques van Peter’, klaagt Het Nieuwsblad op 23 april 2024 in naam van het ontriefde slachtoffer. Hongerige Peter is bovendien niet de enige die met zijn maaltijdchequekaart de lunch van een hacker betaalde, stelt de krant.
Het overkwam ook anderen, die verongelijkt beweerden dat hun kaart nooit gestolen was geweest en dus niet begrepen hoe dieven hun culinaire tegoed hadden kunnen stelen. Groter nog werd de verontwaardiging toen bleek dat het maaltijdchequebedrijf niet bereid bleek de schade te vergoeden. Wat nochtans niet meer dan normaal was, aangezien de fout niet bij deze bedrijven lag. Zij hadden er immers alles aan gedaan om in hun systemen de strengste veiligheidsnormen te hanteren. Maar uiteraard hebben die geen effect als de gebruiker zelf onvoorzichtig is. Als je je huis beveiligt met een gepantserde deur en een uitstekend slot, maar vervolgens die deur wagenwijd laat openstaan, kan je toch ook moeilijk de deurenfabrikant aanklagen wanneer je een dief over de vloer krijgt?
Iets gelijkaardigs gebeurde bij de gedupeerde gebruikers van de maaltijdchequekaarten. Want de bedrijven achter de kaarten waren zo vriendelijk om uit te zoeken waar het was fout gegaan, en ontdekten op die manier dat de gegevens van het account van het slachtoffer waren gekoppeld aan een adres in Frankrijk.
Een fluitje van een cent voor een hacker, die online – al dan niet tegen betaling van een klein bedrag – gemakkelijk inloggegevens van gehackte sites kan bemachtigen, en die gegevens vervolgens automatisch kan uittesten op een heleboel andere sites.
Bedrijven als Edenred en Sodexo Pluxee mogen dan wel zweren bij een milieubewust imago en ons dus ook trakteren op tips om meer lokale seizoensproducten te consumeren of zelf onze groenten te fermenteren, toch zijn al dat bewaren en hergebruiken niet altijd een goed devies.
Want het mag dan wel wonderlijk klinken dat men van tien lege plastic waterflesjes een T-shirt kan maken, de recyclage van je wachtwoord is de beste garantie om je de kaas van het brood te laten eten.
Aangezien er op elk moment wel ergens een site wordt gehackt, moet je er immers altijd van uitgaan dat je accountgegevens van die site op straat kunnen belanden. Gebruik je een wachtwoordmanager, dan krijg je vanzelf een melding, waardoor je je wachtwoord op die site meteen kan wijzigen en weer veilig bent. Een ander verhaal wordt het natuurlijk wanneer je datzelfde wachtwoord nog op andere sites hebt gebruikt. In dat geval ben je nog wel een tijdje zoet. En weet je hopelijk ook nog op welke sites dat was…
Zero-waste is dus niet altìjd een goed idee, soms is nieuw gewoon beter. Dat geldt met name voor bederfelijke eetwaren zoals gehakt of sushi, maar beslist ook voor wachtwoorden.
Ontbreekt het je aan inspiratie?
Als het over eten gaat, brengt de maaltijdbox mogelijk soelaas. Gaat het over de beveiliging van de kaart waarmee je die betaalt, kies dan in geen geval voor dagelijkse kost, maar maak je wachtwoord uniek en sterk. Een wachtwoordmanager kan je helpen om goede wachtwoorden te kiezen en te bewaren, en wijst je op de mogelijkheid van multifactorauthenticatie bij de sites waar dat van toepassing is.
Wie deze les door schade en schande heeft moeten leren en met een geplunderd maaltijdsaldo zit, wensen we ijzersterke wachtwoorden voor de toekomst toe. En hopelijk nog een pot gefermenteerde groenten op de plank…
Fermentatie verbetert volgens de Edenred-site overigens de voedingswaarde en de verteerbaarheid. Wie durft nu nog te zeggen dat deze bedrijven jou niet helpen je financiële kater te verteren? Al is voorkomen altijd beter!
