Het is weer juli en dus zie je ze in onze wegbermen overal, de wuivende witte bloemschermen die hun zomerse symfonieën dirigeren. Al zijn ze niet allemaal even onschuldig, de florale orkestmeesters die dan wel erg op elkaar lijken, maar fatale verschillen in zich dragen. Fluitenkruid is lieflijk, want met de fris-kruidige smaak van kervel perfect degusteerbaar in salades, soepen of ovenschotels. Maar dan kan je maar beter goed weten wat je doet, of voor gewone kervel kiezen. De schermbloemenfamilie telt immers nog andere telgen, waarvan de verschillen in details zitten, die de leek al te gemakkelijk kunnen ontgaan. De gevlekte scheerling bijvoorbeeld, is langs wandelpaden, wegen en velden minstens even talrijk aanwezig, maar ook zeer giftig door het dodelijke alkaloïde coniine dat spierverlammend werkt. Vandaar de historische ‘populariteit’ van de plant voor terechtstellingen. Zaden van de gevlekte scheerling zaten in de gifbeker van Socrates.
En dan is er ook nog berenklauw, die soms in reusachtig formaat met parasolgrote schermen niet anders dan ontzag wekken kan. Kijken mag, maar aankomen niet, of je eindigt met blaren en brandwonden, of wordt er blind van.
Niet alles is dus wat het lijkt, en het verschil zit zoals zo vaak in de details. Als je zomerse wandeling je dat nog niet leerde, dan merk je het snel genoeg wanneer je nadien je mails checkt.
Een mail die je niet verwacht, is eerst en vooral verdacht. Zoals een bericht over een pakje, terwijl je er geen bestelde. Of een vraag van een bank, waar jij niet eens klant bent.
Als de afzender van een mail je wel bekend lijkt, check dan toch maar eens goed het e-mailadres. Dat wijkt soms slechts met één subtiel tekentje af van het officiële, en dus moet je goed uit je doppen kijken. Want een ‘0’ lijkt inderdaad veel op een ‘O’, zoals in Micros0ft, en je zou ook de eerste niet zijn die een hoofdletter ‘I’ voor een ‘1’ aanziet, wat natuurlijk precies is wat de hacker wil.
Typ- en taalfouten waren in phishingmails vroeger schering en inslag, maar sinds AI beleeft de taalpurist altijd een hoogdag. Zo weten oplichters taalkundig perfecte mails te produceren, waarin je wordt gevraagd om even met je bankkaart te jongleren. Want er is iets niet in orde dat je snel rechtzetten moet, of je misloopt een unieke kans op een mooi cadeau als je niet snel klikt op de link. Die er niet altijd link hoeft uit te zien. Tot je er met je muis over zweeft en de louche plek ontdekt waarheen men je wil sturen. Stuur jij dan op jouw beurt de hacker naar de maan, en zijn mail naar verdacht@safeonweb.be
Want doorgaans bereiken noch rampen, noch cadeaus, een mens via mail. Paniek is dus niet nodig, maar wel gevaarlijk, net zoals de idee dat je op het punt staat iets heel waardevols in de wacht te slepen. Want wie niet tevreden is met wat hij heeft, zal ook niet tevreden zijn met wat hij krijgt, zei Socrates lang vóór die gevlekte scheerling in zijn beker. En al zeker niet als het een fraudegeval is! Maar dat kon onze Griekse wijsgeer in de vijfde eeuw voor Christus nog niet weten.
